കേൾക്കാത്ത കഥകളും കാണാത്ത കാഴ്​ചകളും തേടി - ഗവി ♥

കേൾക്കാത്ത കഥകളും കാണാത്ത കാഴ്​ചകളും തേടി - ഗവി ♥

By: Sabari Varkala

ആന വണ്ടിയിലൂടെ ആനകളെ കാണാൻ ഗവിയിലേക്ക്​ - അതായിരുന്നു യാ​േത്രാദ്ദേശ്യം. സാധാരണക്കാർ കൂടുതലുള്ള കേരളത്തിൽ സഞ്ചാരങ്ങൾക്കായി കൂടുതൽ ആശ്രയിക്കുന്നതും നമ്മുടെ ആനവണ്ടിയെ തന്നെയാണ്​. ഏത്​ യാത്രയും പരിപൂർണമാകണമെങ്കിൽ സാരഥി ആയി ആനവണ്ടിതന്നെ വേണം. കയറ്റങ്ങളും ഇറക്കങ്ങളും കുലുക്കങ്ങളും അങ്ങേയറ്റം ആസ്വദിക്കാനും വഴിമാറിക്കിടക്കുന്ന ശിലകളെ വഴിയോരത്തേക്ക്​ ചിതറിത്തെറിപ്പിച്ച്​ ജനൽക്കമ്പികൾക്കുള്ളിലൂടെ പ്രദർശനമേളയൊരുക്കി മുന്നേറുന്നു. ഇരുണ്ട ആഫ്രിക്കയിൽനിന്ന്​ കടൽ താണ്ടി 1950 മാർച്ചിൽ ധവളമായ യൂറോപ്പി​​െൻറ മണ്ണിലെത്തി, താൻ കോഴിക്കോ​െട്ട പുതിയറയിൽനിന്ന്​ വരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ ‘‘you are the prince of puthiyara’’ എന്ന ജമൈക്കക്കാരി റീമയിലൂടെ ‘യാത്ര നമ്മുടെ നാട്ടിൽ സമ്പന്നർക്ക്​ മാത്രമല്ല സാധാരണക്കാരനുകൂടി അവകാശപ്പെട്ടതാണെ’ന്ന്​ എസ്​.കെ. പൊ​െറ്റക്കാട്ട്​​ തുറന്നുകാട്ടി. അത്തരത്തിൽ സാധാരണക്കാരുടെ സ്വന്തം വണ്ടിയാണ് ആനവണ്ടി.

ഗവിയിലെ രാധാകൃഷ്​ണൻ സാറി​​െൻറ ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച്​ ഒരു വെള്ളിയാഴ്​ച വൈകുന്നേരം തൃശൂരിൽനിന്ന്​ 3.45നുള്ള ഫാസ്​റ്റിൽ യാത്ര തുടങ്ങി. ഒമ്പതുമണിയോടെ പത്തനംതിട്ടയിൽ വണ്ടി ഇറങ്ങി തൊട്ടടുത്തുള്ള ഹോട്ടലിൽ 400 രൂപക്ക്​ റൂമെടുത്തു. അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ 6.30ന്​ ഗവി ബസ്​ പുറപ്പെടുന്നതിനാൽ ആദ്യത്തെ സീറ്റ്​ പിടിക്കാനായി അഞ്ചുമണിക്കുതന്നെ എഴുന്നേറ്റ്​ ഫ്രഷ്​ ആയി ആറു മണിക്ക്​ കെ.എസ്​.ആർ.ടി.സി സ്​റ്റാൻഡിലെ ഗവി ബസിനു മുന്നിൽ ഹാജരായി. ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങളിൽ ഇഷ്​ടമുള്ളത്​ തിരഞ്ഞെടുത്ത്​ ഇരിപ്പുറപ്പിക്കാം എന്ന ആശയിൽ ബസിനുള്ളിൽ കയറിയ​പ്പോൾ അതിനുള്ളിലെ കാഴ്​ച കണ്ട്​ പടിയിൽതന്നെ നിന്നുപോയി.

ഒരൊറ്റ സീറ്റ്​ പോലും ഒഴിവില്ല. അതിരാവിലെ എന്നെക്കാളും വേഗത്തിലും ആകാംക്ഷയിലും വണ്ടിക്കുള്ളിൽ സ്​ഥാനംപിടിച്ചവരായിരുന്നു ഒാരോരുത്തരും. ആ ഒരൊറ്റ നിമിഷത്തി​​െൻറ ആശയുടെ മുക്കാൽഭാഗവും നിരാശയിലേക്ക്​ വഴുതിവീണ എ​​െൻറ മുഖഭാവങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടാകാം ഡ്രൈവർ രമേശ്​ ചേട്ടൻ കാഴ്​ചകളെ വേണ്ടുവോളം ആസ്വദിക്കാനും തനിക്കൊപ്പം മറ്റുള്ളവരെ നയിക്കാനുമായി വണ്ടിയുടെ എൻജിൻപുറത്ത്​ അൽപം സ്​ഥലം നൽകി. ഗവിയുടെ വഴികളിൽ കാലങ്ങളായി വളയം പിടിക്കുന്ന കൈകളെത്തന്നെ ഗൈഡായി കിട്ടിയതിൽ അതീവ സന്തോഷവാനായിരുന്നു ഞാൻ. പലർക്കും കേട്ടറിവുകളിലൂടെയും, ഒാർഡിനറി സിനിമ പോലുള്ള ദൃശ്യവിസ്​മയങ്ങളിലൂടെയും ഉള്ളിൽ ഉണർന്ന മോഹമാണ്​ ഗവി ദർശനമെങ്കിൽ മറ്റു ചിലർക്ക്​ ഗവിയുടെ സൗന്ദര്യത്തി​​െൻറ ഒരംശമെങ്കിലും  ത​​െൻറ നാട്ടിൻപുറങ്ങൾക്കുണ്ടെങ്കിൽ ആ പ്രദേശം ആ നാടി​​െൻറ ഗവി ആയി മാറുകയാണ്​. കോഴിക്കോടി​​െൻറ ഗവി, വയനാടി​​െൻറ ഗവി എന്നിങ്ങനെ പലയിടങ്ങളിലും ഗവിക്ക്​ ത​​െൻറ പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന സന്താനങ്ങളുണ്ട്​. എന്തായാലും 6.30 കൂടി ആന വണ്ടിയുടെ ചക്രങ്ങൾ മുന്നോട്ട്​ ഒാടിത്തുടങ്ങിയപ്പോൾ എ​​െൻറ ഗവി

പത്തുവർഷം മു​േമ്പ ഒരു പെസഹ വ്യാഴം. സമയം രാവിലെ 4.30. നിൽക്കുന്നത്​ പത്തനംതിട്ടയിലെ വടശേരിക്കര എന്ന സ്​ഥലത്ത്​. സ്​ഥിരമായി മൂന്നാറും, ഉൗട്ടിയും, കൊടൈക്കനാലും പോയി മടുത്ത ഞങ്ങൾക്ക്​ ഒരു പുതിയ സ്​ഥലം - അതാണ്​ ലക്ഷ്യം. അങ്ങനെ കേട്ടറിവോ കണ്ടറിവോ മാപ്പ്​ അറിവോ (ഗൂഗ്​ൾ) ഇല്ലാത്ത ഗവി എന്ന സ്​ഥലത്തേക്ക്​ പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വഴിയുടെ സംശയം തീർക്കാൻ നിർത്തിയതാണ്​ ഇവിടെ. അവിടെ പത്രക്കെട്ടുകൾ അടുക്കുകയായിരുന്ന ഒരു പുള്ളിക്കാരനോട്​ ചോദിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം അങ്ങനെ ഒരു സ്​ഥലമേ കേട്ടിട്ടില്ല. രണ്ടാമത്​ ഒരാ​േളാട്​ ചോദിച്ചതുതന്നെ തെറ്റായിപ്പോയി എന്ന്​ ഞങ്ങൾക്ക്​ തോന്നിപ്പോയി. കാരണം, ‘‘നീയൊക്കെ വീട്ടിൽ പറഞ്ഞിട്ടാണോ വന്നത്​, തിരിച്ച്​ ചെല്ലത്തില്ലെന്ന്​’’ എന്നായിരുന്നു മറുപടി. ഇൗ സമയം അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ടാക്​സി ഡ്രൈവറോട്​ അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ പുള്ളിക്കാരൻ ബാക്കിയുള്ള ഡ്രൈവർമാരെ കൂടി വിളിച്ചുവരുത്തി.

എന്ത്​ നല്ല മനുഷ്യൻ, ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാനായി എല്ലാവരെയും വിളിച്ചുവരുന്നു എന്ന തോന്നൽ അപ്പാടെ മാറ്റിമറിക്കുന്നതായിരുന്നു അവരുടെ വാക്കുകൾ. അന്നാണ്​ ആദ്യമായി 7.1 ഡിജിറ്റൽ സറൗണ്ട്​ സിസ്​റ്റം എന്താണെന്ന്​ ഞങ്ങൾക്ക്​ മനസ്സിലായത്​. ഒാരോ വശത്തുനിന്നും ഒാരോരുത്തർ അങ്ങ്​ തുടങ്ങി. ‘‘എവിടെയ്​ക്ക്​ ഗവിക്കൊ?’’ ‘‘അതേ... ഗവിയിൽ പോയവരാരും ഇന്നുവരെ തിരിച്ചുവന്നിട്ടില്ല’’. ‘‘കഴിഞ്ഞ ആഴ്​ച പോയ ഒരാളെ കാട്ടുപോത്ത്​ കുത്തിക്കൊന്നു’’. ‘‘രണ്ടു ദിവസം മുന്നേ പോയ രണ്ടുപേരെ ആന ചവിട്ടിക്കൊന്നു’’. ‘‘ഒരു മാസം മുന്നേ പോയ അഞ്ചുപേരെ പിന്നെ ആരും കണ്ടിട്ടില്ല.’’ അങ്ങനെ ആകെ പേടിപ്പിക്കുന്ന കഥകൾ. അവിടമാകെ ഒരു ഭീതിജനകമായ അന്തരീക്ഷമായി മാറി. എല്ലാവരിലും ഭയത്തി​​െൻറ വേരുകൾ പടർന്നുകയറി. എങ്കിലും വെച്ച കാൽ പിന്നോട്ട്​ എടുക്കുന്ന സ്വഭാവം എനിക്കില്ല എന്നറിയാവുന്നതുകൊണ്ടുതന്നെ അവർ പുറത്തു കാണിക്കുന്നില്ല. എന്തായാലും അവസാനമായി തൊട്ടടുത്ത ഒാ​േട്ടാ സ്​റ്റാൻഡിലെ ഒരു ഒാ​േട്ടാക്കാരനോട്​ അന്വേഷിച്ചു.

ഗവി എന്ന്​ വളരെ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ച ഞങ്ങളോട്​ വളരെ ഉച്ചത്തിൽ ആയിരുന്നു പുള്ളിക്കാര​​െൻറ മറുപടി. അവിടേ​ക്ക്​ ഇൗ കാറിലൊക്കെ പോയാൽ ആന ചവിട്ടി പൊട്ടിക്കും. മാത്രമല്ല നാലഞ്ച്​ മണിക്കൂർ കൊടും വനത്തിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യണം. അതിനിടയിൽ ഒന്ന്​ മൂത്രമൊഴിക്കാനോ മ​േറ്റാ വണ്ടി നിർത്തിയാൽ പാമ്പുകൾ വണ്ടിക്കുള്ളിൽ കയറും. അത്രക്ക്​ പാമ്പ്​ ശല്യമാണ്​ പോലും. ഒരു ഭാഗത്ത്​ ആദ്യമായി ഇങ്ങനെ കിട്ടുന്ന ഒരു യാത്രയുടെ ത്രില്ലും മറുഭാഗത്ത്​ ഭയാനകമായ ഗവിയും ആയിരുന്നു മനസ്സിൽ. ഒടുവിൽ ഗവി കാണാനായി ഞങ്ങൾ അങ്ങ്​ തിരുവനന്തപുരത്തുനിന്നുമാണ്​ വരുന്നത്​ എന്നൊക്കെ ഉള്ള ഞങ്ങളുടെ സങ്കട വാക്കുകൾ കേട്ട്​ പുള്ളിതന്നെ ഒരു ഉപായം പറഞ്ഞുതന്നു. ആ ഉപായം ആയിരുന്നു ഇന്ന്​ ഞാൻ യാത്ര ചെയ്യുന്ന ഇൗ ആനവണ്ടി. 6.30ന്​ ഗവിക്ക്​ ഒരു കെ.എസ്​.ആർ.ടി.സി ബസ്​ വരും. അതിനു പുറകെ പോയാൽ വന്യജീവികളിൽനിന്നു രക്ഷപ്പെടാം.

വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള ആ ഒാർമകളിൽനിന്ന്​ കണ്ടക്​ടർ ജോണിച്ചേട്ടൻ എന്നെ തട്ടി ഉണർത്തി. ‘‘സർ, ഇതാണ്​ അവസാന കവല. ഇനി അങ്ങോട്ട്​ നിബിഡ വനമാണ്. ആഹാരം കഴിക്കാനാണ്​ വണ്ടി നിർത്തിയത്​. അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും വേണമെങ്കിൽ ഇവിടെനിന്ന്​ വാങ്ങിക്കോളൂ’’...<br />ഇന്ന്​ ആ പഴയ പേടിപ്പിക്കുന്ന ഗവി അല്ല പുത്തൻ ഉടുപ്പ്​ അണിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ഗവിയിൽ സഞ്ചാരികളുടെ പ്രളയം ആണെന്ന്​ പറയാം. ​ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കാട്​ യാത്ര ആണെങ്കിൽ ഇൗ ആനവണ്ടിയിൽ വരാം. അല്ലാതെ നഗരത്തി​​െൻറ തിരക്കുകളിൽനിന്ന്​ ഒഴിഞ്ഞു സമാധാനമായി രണ്ടു ദിവസം മണ്ണിനോടും മരങ്ങ​േളാടും കഥ പറഞ്ഞും കാടി​​െൻറ കാലൊച്ചകൾ കാതോർത്തും സായാഹ്നത്തിൽ മഞ്ഞ്​ മൂടുന്ന തടാകക്കരയിൽ കിന്നാരം പറഞ്ഞും രാവിലെ പച്ചപ്പട്ടുടുത്തു നിൽക്കുന്ന മലനിരകളിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന വെള്ളിമേഘങ്ങളെ കണികാണാനും ആണെങ്കിൽ ഗവിയിൽ ഒരു ദിവസം താമസിക്കണം. ആർത്തുല്ലസിക്കാനും ഒരു അടിച്ചുപൊളിക്കും ഗവിയിൽ സ്​ഥാനം ഇല്ല.

ഭക്ഷണത്തിനുശേഷം വണ്ടി പതുക്കെ നഗരയാമങ്ങളെ താരാട്ടുപാടി ഉറക്കി കാടി​​െൻറ വിജനതയിലും പ്രകൃതിയുടെ പുൽപ്പരപ്പിലും തണുപ്പുതേടി യാത്ര തുടർന്നിരിക്കുന്നു. നാലു ഡാം റിസർവോയറുകളാണ്​ പ്രധാനമായും ഗവിയിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ കാണാൻ കഴിയുന്നത്​. മൂളിയാർ ഡാം, ആനത്തോട്​ ഡാം, കക്കി ഡാം, പമ്പ ഡാം. വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും കിടക്കുന്ന റോഡിലൂടെ ഒരേ സമയം ഒരു വണ്ടിക്കു മാത്ര​മേ സഞ്ചരിക്കാനാകൂ. വഴിയിൽ പലയിടങ്ങളിലായി കാട്ടാനകൾ വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഇൗറ്റയുടെ അവശിഷ്​ടങ്ങളും വഴിയരികിൽ പറ്റിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന മരക്കൊമ്പുകളും യാത്രയിൽ തടസ്സങ്ങൾ സൃഷ്​ടിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. അതിനിടയിൽ അതിരാവിലെയുള്ള ബസ്​ യാത്ര ആയതിനാൽ ആനകൾ റോഡിൽ കാണാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണെന്നുള്ള കണ്ടക്​ടറുടെ ഒാർമപ്പെടുത്തലും. കേവലം ഒരു ബസ്​ കഷ്​ടിച്ച്​ കടന്നുപോകുന്ന ഇൗ കാനന പാതയിൽ കൊമ്പനെ കണ്ടാൽ എല്ലാം തീർന്നതുതന്നെ എന്ന ഭയപ്പാടിൽ ഇരിക്കു​േമ്പാഴാണ്​ പെ​െട്ടന്ന്​ ആ ഒറ്റയാ​​െൻറ എളുന്നള്ളത്​.

എല്ലാവരും ഒരേ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു ‘‘​െദെവമേ പെട്ടു.’’ ഇരു ഭാഗത്തുനിന്നും പച്ച വർണങ്ങളാൽ ഒരുക്കി ആലവട്ടവും വെഞ്ചാമരവും വീശിക്കൊണ്ടുള്ള ആ വരവ്​ കണ്ടപ്പോൾ കാട്ടിലെ കൊമ്പ​​െൻറ എഴുന്നള്ളത്തായി തോന്നിപ്പോയി. കുമളിയിൽനിന്ന്​ രാവിലെ 5.45ന്​ ഗവി വഴി പത്തനംതിട്ടക്ക്​ പുറപ്പെടുന്ന ബസാണിത്​. രണ്ടു കൊമ്പന്മാരുടെ കാഴ്​ച ഇടുങ്ങിയ പാതകളിൽ വെച്ചായിപ്പോയാൽ ഏതെങ്കിലും ഒരു ബസ്​ ചിലപ്പോൾ കിലോമീറ്ററുകളോളം പിറകോട്ട്​ എടുക്കേണ്ടി വരും. അതാണ്​ ഇവിടെയും സംഭവിച്ചത്​. ഇവിടെ ഞങ്ങൾ തോൽക്കാതെ നിവൃത്തിയില്ല എന്ന്​ മനസ്സിലാക്കിയ രമേഷേട്ടൻ ബസ്​ ​കുറെ ദൂരം കണ്ടകാഴ്​ചകൾ ഒന്നുകൂടി റിവൈൻഡ്​ ചെയ്​ത്​ കാണിച്ചുതന്നു. പുതിയ പാട്ട്​​ എത്ര തവണ റിവൈൻഡ് ചെയ്​ത്​ കേട്ടാലും മതിവരാത്തതുപോലെ ആ കാഴ്​ചകൾ ഒന്നുകൂടി പിറകിലോ​െട്ടടുത്തപ്പോൾ കൂടുതൽ ആസ്വാദനമാണ്​ നൽകിയത്​.

ബസിലെ സ്ഥിരം യാത്രക്കാരായ കവിതയും ജയയും, അടുത്തതായി ആ ബസിൽ പരിചയ​പ്പെട്ടത്​ അതി​​െൻറ സ്​ഥിരം സഞ്ചാരികളായ കവിത, ജയ എന്ന രണ്ടു വനിതകളെ ആയിരുന്നു. ‘സുരക്ഷിത ബാല്യം സുന്ദര ബാല്യം’ എന്ന പ്രോഗ്രാമി​​െൻറ ഭാഗമായാണ്​ ഇവർ ഗവിക്ക്​ ബസ്​ കയറുന്നത്​. അവിടെ വസിക്കുന്ന കുട്ടികളിൽ വിദ്യാഭ്യാസത്തി​​െൻറ ആവശ്യകത മനസ്സിലാക്കിക്കുക, ഇടക്കിടെ ക്ലാസ്​ മുടക്കി പണിക്കുപോകുന്നവരെ തിരിച്ച്​ സ്​കൂളിലേക്ക്​ കൊണ്ടുവരുക, കലാപരിപാടികൾ, സാംസ്​കാരിക പരിപാടികൾ എന്നിവയിൽ പ​െങ്കടുപ്പിക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യത്തോടെയാണ്​ ഇവർ കാടു കയറുന്നത്​. രാവിലെ 6.30​െൻറ ബസിൽ ഗവിക്കും തിരിച്ച്​ 2.45​െൻറ ബസിൽ &nbsp;ഗവിയിൽനിന്ന്​ തിരിച്ചും പോകുന്ന ഇവർക്കും പറയാനുണ്ട്​ പേടിപ്പിക്കുന്ന ഒരുപാട്​ കഥകൾ. അവധി ദിവസങ്ങളിൽ മാത്രമാണ്​ ആനവണ്ടിയിൽ തിരക്ക്​ അനുഭവപ്പെടാറ്​. അല്ലാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ പലപ്പോഴും ഇവർ തനിച്ചാകാറുണ്ട്​. അങ്ങനെ ഇൗ അടുത്തിടെ ഗവിയിൽനിന്നും തിരികെ വരുന്ന വഴി ബസിൽ നാലുപേർ മാത്രം. കണ്ടക്​ടർ, ഡ്രൈവർ, ഒരു കെ.എസ്​.ഇ.ബി ജീവനക്കാരൻ, പിന്നെ നമ്മുടെ കവിതയും. വഴിയുടെ മോശം അവസ്​ഥ കാരണം ആനവണ്ടി കൊടുംകാടിനു നടുവിൽ പണിമുടക്കി. കവിത ആകെ പേടിച്ചു വിരണ്ടു. കാരണം, നേരം സന്ധ്യയോട്​ അടുക്കുന്നു. വന്യമൃഗങ്ങൾ ഏതു നിമിഷവും പ്രത്യക്ഷപ്പെടാം.

സ്​ഥിരമായി ആനശല്യമുള്ള വഴിയാണ്​. കാട്ടിൽ കയറിയാൽ പിന്നെ പുറത്തിറങ്ങുന്നതുവരെ മൊബൈൽ ഫോണിന്​ സിഗ്​നലും ലഭിക്കില്ല. അതിനാൽ, ഗാരേജുമായി ബന്ധപ്പെടാൻ വർഷങ്ങളായി &nbsp;സംവിധാനങ്ങളില്ല. എത്തിച്ചേരേണ്ട സമയം കഴിഞ്ഞു രണ്ടു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞും എത്തിച്ചേർന്നില്ലെങ്കിൽ ഗാരേജിൽ ഉള്ളവർ മനസ്സിലാക്കുന്നു, വണ്ടി വഴിയിൽ കുടുങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്ന്​. അതിനുശേഷമാണ്​ അവർ വണ്ടിയുമെടുത്ത്​ കാടു കയറുന്നത്. അന്ന്​ സമയം അഞ്ചുമണി. ബസ്​ അവിടെ എത്തേണ്ടത്​ ഏഴുമണിക്ക്​, എട്ടു മണിവരെ അവർ നോക്കുമായിരിക്കും. അതിനുശേഷം കാടിനുള്ളിലേക്ക്​ വരുകയോ ഇവിടന്ന്​ അവിടേക്ക്​ പോകുകയോ നടക്കുന്ന കാര്യമല്ല എന്ന്​ അറിയാവുന്ന കവിത എല്ലാ ദൈവങ്ങളേയും വിളിച്ച്​ മനമുരുകി പ്രാർഥിച്ചു. അധികം താമസിയാതെ ദൈവം ആ ബസിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കെ.എസ്​.ഇ.ബി ജീവനക്കാര​​െൻറ രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. പുള്ളിക്കാരൻ ഒരു മെക്കാനിക്കൽ എൻജിനീയർ ആയിരുന്നതിനാൽ വണ്ടിയുടെ തകരാർ പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയുണ്ടായി. ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂറിന്​ ശേഷം വണ്ടിയുടെ തകരാർ പരിഹരിച്ചു. ഒരുപക്ഷേ, അദ്ദേഹം ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്​ കവിത ഇന്നും പറയു​േമ്പാൾ കണ്ണുകളിൽ ആ ഭയപ്പാടുണ്ടായിരുന്നു.

ഇങ്ങനെ എത്രയെത്ര അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടും ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത രീതിയിൽ അടുത്ത ദിവസവും ആ കുരുന്നുകൾക്കായി ബസ്​ കയറുന്ന ഇവരെ കണ്ടാൽ ഒരു സീറ്റ്​ കൊടുക്കാൻ ആരും മറ​ക്കേണ്ട. ഒപ്പം ഇവരെ എന്നും പൊന്നുപോലെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ച്​ കാട്ടിലൂടെ കൊണ്ടുവരുന്ന കണ്ടക്​ടർമാർക്കും ഡ്രൈവർക്കും ഒരു ബിഗ്​ സല്യൂട്ടും. കഥകൾ ഒക്കെ കേട്ട്​ വണ്ടി വശ്യസുന്ദരമായ &nbsp;കക്കി ഡാമിനടുത്ത്​ എത്തിയിരിക്കുന്നു. സഞ്ചാരികളെ അവിടെ ഇറക്കി ആ മനോഹര കാഴ്​ചകൾ കാണിച്ചശേഷമാണ്​ വണ്ടി പുറപ്പെടുന്നത്​. കക്കി ഡാം കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ വണ്ടി നിർത്തുക എ​ക്കോ പാറയിലാണ്​. കക്കി ഡാം പണിയാൻ വേണ്ടി പാറപൊട്ടിച്ച സ്​ഥലമാണ്​ ഇവിടം. ഉറക്കെ കൂവിയാൽ ശബ്​ദം പ്രതിധ്വനിക്കുന്നതു കാരണമാണ്​ ആ പേര്​ ലഭിച്ചത്​. വഴിയോര കാഴ്​ചകൾ ആസ്വദിച്ച്​ വീണ്ടും മുന്നോട്ടുപോയപ്പോഴാണ്​ മലമുകളിലെ സഹ്യ​​െൻറ പ​ുത്രൻ എല്ലാവർക്കും ദർശനം നൽകിയത്​.

എ​​െൻറ കാമറകൾ ആരെയാണ്​ തേടിവന്നത്​ അവർ അതാ ആ മലമുകളിൽ. ലെൻസി​​െൻറ പരിമിതിയിൽ ദൂരെയുള്ള ആ കാഴ്​ച ഞാൻ പകർത്തിയെടുക്കു​േമ്പാഴേക്കും ഞങ്ങൾക്ക്​ ഇറങ്ങേണ്ട സ്​ഥലമായിരുന്നു. കൊച്ചു പമ്പ. ഇവിടെയാണ്​ ആനവണ്ടിയിൽ വരു​ന്നവർ ഇറങ്ങാറ്​. കാരണം, അവർക്കുള്ള ആഹാരം, ബോട്ടിങ്​ ഒക്കെ ഇവിടെയാണ്​ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്​. പാക്കേജ്​ എടുക്കുന്നവർക്ക്​ മാത്രമാണ്​ ഗവിയിൽ സൗകര്യങ്ങൾ ഉള്ളത്​. അല്ലാത്തവർ ഭക്ഷണത്തിനുശേഷം കാട്ടിനുള്ളി​ലൂടെ ​ഒരു ബോട്ടിങ്ങും നടത്തി ഇൗ വണ്ടി തിരികെ വരു​േമ്പാൾ അടുത്ത സാഹസികയാത്ര തുടരുന്നു.

കൊച്ചു പമ്പയിൽ വണ്ടി ഇറങ്ങു​േമ്പാൾ കവിതയും ജയയും എന്നോട്​ ഒരു കാര്യം ആവശ്യപ്പെട്ടു. ആ കാര്യം ഇത്​ വായിക്കുന്ന ഒാരോരു​ത്തരോടും ഞാനും ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ‘‘സർ എന്നും ഇൗ പണി മുടക്കുന്ന പഴഞ്ചൻ വണ്ടികളാണ്​ ഗവിക്കു പോകാൻ തരുന്നത്​. എന്തെങ്കിലും അപകടം സംഭവിച്ചിട്ട്​ കുടുംബത്തിന്​ കൊടുക്കുന്ന നഷ്​ട​പരിഹാരത്തി​​െൻറ പകുതി തുക പോലും വേണ്ടല്ലോ ആ അപകടം നടക്കാതിരിക്കാൻ’’..

ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടവ :

പ്രധാനമായും രണ്ടു വഴികൾ മാത്രമാണ്​ ഗവിയിലേക്കുള്ളത്.​

1. പത്തനംതിട്ട ആങ്ങമുഴി സീതത്തോട്​ കക്കി വഴി.

2. വണ്ടിപ്പെരിയാർ വള്ളക്കടവ്​ വഴി.

ആങ്ങമുഴി വളരെ മോശമാണ്​. ചെറുവാഹനങ്ങൾ പോകുന്നത്​ ഉചിതമല്ല. ആനവണ്ടിയിൽ ഇതുവഴി പോകുന്നതാണ്​ നല്ലത്​. കാരണം, കൂടുതൽ കാനനക്കാഴ്​ചകൾ ഇൗ വഴിക്കാണ്​. ചെറിയ വാഹനങ്ങൾ, കാറുകൾ എന്നിവ വണ്ടിപ്പെരിയാർ വഴി പോകുന്നതാണ്​ നല്ലത്​.

ബസ്​ സമയങ്ങൾ

പത്തനംതിട്ട: 6.30 am, 12.30 pm

കുമളി: 5.45am,1.30 pm